Ignacy Jan Paderewski był pianistą, kompozytorem, politykiem, filantropem, oratorem, a nawet plantatorem winorośli. Jego kariera rozpoczęła się od muzyki, jednak to działalność polityczna przyniosła mu największą sławę. Paderewski był premierem odrodzonej Polski w 1919 roku, a także ministrem spraw zagranicznych i reprezentantem Polski w Lidze Narodów. Jego pasja, charyzma i talent dyplomatyczny uczyniły go jedną z najbardziej uwielbianych postaci XX wieku.
Muzyk
Ignacy Jan Paderewski urodził się 6 listopada 1860 roku we wsi Kuryłówka na Podolu, wówczas w zaborze rosyjskim, a obecnie na Ukrainie. Jego ojciec był zarządcą majątku ziemskiego. Paderewski już od najmłodszych lat wykazywał zainteresowanie muzyką. W 1872 roku rozpoczął naukę w Instytucie Muzycznym w Warszawie, a po ukończeniu studiów w 1878 roku został wykładowcą gry na fortepianie w tej samej uczelni. W 1880 roku ożenił się ze swoją koleżanką ze studiów, Antoniną Korsak, która rok później zmarła podczas porodu. Ich syn, Alfred, był niepełnosprawny.
Wojciech Korfanty – śląski przywódca i polski bohater narodowy
W 1881 roku Paderewski wyjechał do Berlina, gdzie studiował kompozycję u Friedricha Kiela i Heinricha Urbana. W 1884 roku, dzięki pomocy słynnej aktorki Heleny Modrzejewskiej, wyjechał do Wiednia, gdzie uczył się u Teodora Leszetyckiego, jednego z najsłynniejszych pedagogów fortepianu tamtych czasów. W 1887 roku zadebiutował w Wiedniu, a następnie zdobył popularność w Paryżu, Londynie i Nowym Jorku. Jego występy zachwycały publiczność, a jego charyzma i wygląd fizyczny przyciągały tłumy. Paderewski był wysoki, miał długie, czerwone włosy i magnetyczny urok osobisty.
W 1891 roku Paderewski po raz pierwszy wystąpił w Stanach Zjednoczonych, dając ponad 100 koncertów w ciągu czterech miesięcy. Jego kariera muzyczna rozwijała się dynamicznie, a on sam zyskał sławę porównywalną do dzisiejszych gwiazd rockowych. Paderewski koncertował na całym świecie, podróżując między innymi do Afryki, Australii i na kontynent europejski. Przekroczył Atlantyk ponad 30 razy, dając w Stanach Zjednoczonych ponad 1500 koncertów. Jego występy były tak popularne, że sale koncertowe pękały w szwach. Paderewski był również kompozytorem, autorem takich utworów jak opera „Manru”, symfonia „Polonia” i słynny „Minuet in G”.
Inwazja Rosji na Ukrainę – geneza, przebieg i skutki dla Polski
Polityk
Oprócz muzyki, drugą wielką pasją Paderewskiego była polityka. Był zagorzałym polskim patriotą i zwolennikiem niepodległości Polski. Podczas I wojny światowej aktywnie działał w Polskim Komitecie Narodowym w Paryżu, a w 1915 roku został mianowany przedstawicielem Komitetu w Stanach Zjednoczonych. Paderewski spotkał się z prezydentem Woodrowem Wilsonem i skutecznie lobbował na rzecz sprawy polskiej. Wilson poparł ideę niezależnej Polski w swoim słynnym przemówieniu z 14 punktów, co ostatecznie doprowadziło do podpisania Traktatu Wersalskiego w 1919 roku. Paderewski był obecny podczas jego podpisywania jako premier odrodzonej Polski.
W 1919 roku Paderewski został premierem i ministrem spraw zagranicznych Polski. Jego rząd wprowadził demokratyczne wybory do parlamentu, ratyfikował Traktat Wersalski, uchwalił ustawę o ochronie mniejszości narodowych i założył system edukacji publicznej. Jednak Paderewski nie był dobrym administratorem i politykiem, a jego postawa wobec mocarstw zachodnich była postrzegana jako zbyt uległa. W rezultacie, po 10 miesiącach, podał się do dymisji.
Filantrop
Paderewski był również znany ze swojej hojności i zaangażowania w działalność filantropijną. Wspierał liczne organizacje charytatywne, fundacje i studentów uczelni na całym świecie. Założył fundusz swojego imienia, który przyznawał nagrody amerykańskim kompozytorom, bez względu na rasę czy religię. Wspierał również polskich kompozytorów, fundując stypendia i nagrody. Paderewski był hojny nie tylko dla swoich rodaków, ale i dla obywateli z całego świata. Wspierał bezrobotnych, ofiary wojen, fundował budowę obiektów kulturalnych i edukacyjnych. Jego hojność była tak wielka, że w pewnym momencie musiał wrócić do koncertowania, aby poprawić swoją sytuację finansową.
Plantator winorośli
Jedną z mniej znanych pasji Paderewskiego było uprawianie winorośli. W 1913 roku nabył ranczo San Ignacio w Kalifornii, gdzie zasadził winorośl Zinfandel. Gdy krzewy dojrzewały, owoce były przetwarzane na wino w pobliskiej winiarni York Mountain Winery. Wina produkowane z jego winorośli zdobywały nagrody, a jedno z nich zostało opisane w artykule w „Los Angeles Times” jako „tak pożądane jak jego muzyka”.
Narodowy konserwatyzm – definicja, historia i charakterystyka
Ignacy Jan Paderewski zmarł 29 czerwca 1941 roku w Nowym Jorku. Jego ciało zostało początkowo pochowane na Cmentarzu Narodowym w Arlington, a w 1992 roku, po upadku komunizmu w Polsce, zostało przeniesione do Krypty św. Jana w Archikatedrze Warszawskiej. Paderewski pozostawił po sobie dziedzictwo muzyczne, polityczne i filantropijne, które uczyniło go jedną z najbardziej wybitnych postaci w historii Polski.
