Kim był Wojciech Korfanty?
Wojciech Korfanty to jeden z najważniejszych polityków w historii Śląska, który odegrał kluczową rolę w walce o przyłączenie Górnego Śląska do Polski. Korfanty był polskim działaczem narodowym, dziennikarzem i politykiem, który zasłynął jako przywódca powstań śląskich. Był również członkiem niemieckiego parlamentu, Reichstagu i pruskiego Landtagu, a później polskiego Sejmu. Korfanty urodził się w 1873 roku w rodzinie górnika i już od młodych lat angażował się w działalność narodową.
W 1901 roku został redaktorem naczelnym gazety „Górnoślązak”, w której apelował do świadomości narodowej polskojęzycznej ludności regionu. W 1903 roku Korfanty został wybrany do Reichstagu, a w 1904 roku do pruskiego Landtagu, reprezentując niezależne „Polskie Koło”. Było to znaczący odejście od tradycji, ponieważ polska mniejszość w Niemczech dotychczas popierała konserwatywną Partię Centrum, reprezentującą dużą społeczność katolicką w protestanckim państwie. Korfanty zachęcał mniejszość katolicką do porzucenia Partii Centrum i poparcia sprawy polskiej.
Inwazja Rosji na Ukrainę – geneza, przebieg i skutki dla Polski
Działalność polityczna Korfantego
Korfanty był aktywny politycznie zarówno przed, jak i po I wojnie światowej. Podczas wojny, w 1916 roku, Niemcy i Austro-Węgry proklamowały Królestwo Polski, które w 1918 roku zostało zastąpione przez niezależne państwo polskie. W swoim przemówieniu w Reichstagu 25 października 1918 roku Korfanty zażądał, aby prowincje Prus Zachodnich, Poznańskie i części Prus Wschodnich i Śląska zostały włączone do polskiego państwa. Po wojnie, podczas powstania wielkopolskiego, Korfanty został członkiem Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu i członkiem polskiego parlamentu tymczasowego, Konstytuanty-Sejmu. Był również szefem polskiego komitetu plebiscytowego na Górnym Śląsku.
Korfanty był jednym z przywódców II i III powstania śląskiego, które były polskimi powstaniem przeciwko niemieckiej władzy na Górnym Śląsku. W wyniku powstań Niemcy zostali zmuszeni do opuszczenia swoich pozycji przez Ligę Narodów, a Polska otrzymała cenne okręgi górnicze na Górnym Śląsku. Korfanty był oskarżany przez Niemców o organizowanie aktów terroru przeciwko niemieckiej ludności Górnego Śląska.
W odrodzonej Polsce Korfanty zasiadał w Sejmie Ustawodawczym (1919-1922) i w Parlamencie (1922-1930) jako przywódca bloku narodowego. Sprzeciwiał się dyktatorskim metodom Józefa Piłsudskiego i w 1930 roku został uwięziony, ale wkrótce zwolniony i wszedł do Senatu. W 1935 roku wyjechał do Czechosłowacji, a następnie do Francji. W 1939 roku wrócił do Polski, ale natychmiast po przyjeździe został aresztowany. W sierpniu został zwolniony z powodu złego stanu zdrowia i wkrótce zmarł, na dwa tygodnie przed niemiecką inwazją na Polskę, która zapoczątkowała II wojnę światową. Przyczyny jego śmierci pozostają niejasne, ale uważa się, że złe traktowanie w więzieniu przyczyniło się do pogorszenia jego zdrowia.
Spuścizna Korfantego
Po 1945 roku, gdy polscy komuniści szukali legitymizacji jako obrońców i gwarantów polskiej niepodległości, Korfanty został zrehabilitowany jako bohater narodowy za swoją walkę o ochronę polskiej ludności na Górnym Śląsku przed dyskryminacją i za wysiłki na rzecz przyłączenia Śląska do Polski. Dziś wiele ulic, miejsc i instytucji nosi jego imię. Korfanty jest uznawany za jednego z najwybitniejszych Ślązaków i jedną z najważniejszych postaci w historii Śląska.
